24 Eylül 2007 Pazartesi

acaba

acaba gitmek mi zoooor yoksa kalmak mı? yani bırakmak mı, bırakılmak mı? bence geride kalmak zor. çünkü tüm hatıraların yanıbaşında, o hatıraların kokusunu alarak, sesini duyarak yaşamak ve o günlere gidememek zor... mekan yerindedir, yani dekor aynen durmaktadır fakat boştur. oyunculardan bir tek kişi kalmıştır (o da benim). sesler hala mütedahil daireler gibi dağılır kulaklarda ama çok kısıktır. ses çıkaracaklar da yoktur zaten. sanki ağzımıza bal sürülmüş de tadı kalmış gibi doyulamamış yılları haykırır her kaldırım taşı bile. bütün direkler acıyarak bakar size. BİMin önünden geçerken BİM acır haline. üst geçide yaklaşınca için yanar. yoldan karşıya geçebilirsen dere bile ağlar haline. köprüyü görünce daha fazla gidemezsin çünkü dayanamazsın.
artık benim için hiçbir yol hayırlı apartmanına çıkmaz. o apartmanın yolları kapalıdır.
bir ip oraya kuvvetle çeker ama yoların kapalı olduğunu bildiğinden gidemezsin. işte geride kalmanın burası zordur. giden bunlardan daha habersizdir. heralde daha rahattır. olsun da zaten. giden kardeşlerimin yolu açık olsun.

Hiç yorum yok: